Nat “King” Cole and his trio: “ After midnight”
Nathaniel Adams Coles is een in 1919 geboren Amerikaanse jazzzanger, componist en pianist. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de beste mannelijke jazz en balladvertolkers van de jaren vijftig en zestig. Volgens Wikipedia rookte hij drie pakjes Kool-mentholsigaretten per dag. Volgens hem droegen de sigaretten ertoe bij, dat zijn stem “voldoende laag” bleef. Uiteindelijk is dit hem in 1964 fataal geworden.”
De laatste jaren is er hernieuwde aandacht voor zijn werk. Zo heeft het Amerikaanse kwaliteitslabel Analoque Productions http://www.analogueproductions.com/ al 14 van zijn platen opnieuw op LP uitgegeven. De LP “After midnight” die ik hier zal bespreken wordt uitgegeven op het Engelse Pure Pleasure label (PPAN W782). Van origine was het een uitgave van Capitol Records. Ook de site van Pure Pleasure is het bekijken meer dan waard http://www.purepleasurerecords.com/
“After Midnight“ is opgenomen in 1956 in Hollywood. Omdat stereo pas vanaf 1958 in zwang kwam, is sprake van een mono opname. De plaat is net zoals veel andere platen uit die tijd een kwaliteitsopname en bovendien prima op vinyl gezet. Nat “King” Cole speelt (weer) met zijn Trio. Er zijn natuurlijk later wel meer groepen geweest waar bas, gitaar en piano samenspeelden. Nat “King” Cole met zijn trio waren echter baanbrekend in een tijd, dat artiesten begeleid werden door orkesten. Zoals in die tijd gebruikelijk stonden op de plaat diverse gastartiesten. Niet gebruikelijk was dat alle composities van de hand waren van deze gastartiesten: Willie Smith op altsaxofoon, Harry Edison op trompet, Stuff Smith op viool en Juan Tizol op trombone. Aan Stuff Smith en Harry Edison wil ik wat meer aandacht geven.
Stuf Smith was een van de eerste jazz violisten. De nummers waarin hij meespeelt zijn bijzonder meeslepend door zijn swingende viool. Luister daarvoor eens naar het eerste nummer van kant 3: “When I grow to old to dream”. Harry Edison speelt trompet en hij is de componist van “Route 66”. Dit is ook een van de eerste nummers die de Rolling Stones op plaat hebben gezet. Bij de Rolling Stones is het een rauw, rock nummer. Bij Nat “King” Cole klinkt het nummer sophisticated, warm, swingend en inventief. De trompet van Harry Edison is daarbij leidend. Nat “King” Cole zit wat mij betreft ook zeker niet in de school van mensen als Dean Martin en Frank Sinatra in hun latere jaren. Ik schat hem voor die tijd veel progressiever in. Toen ik even aan zijn stem en muziek was gewend, klonk de LP uitnodigend en zeer meeslepend. Net als zijn andere platen want ik heb er inmiddels meer in huis.
Nummers die gespeeld worden zijn:
Kant 1:
- Just You, Just Me (Willy Smith)
- Sweet Lorraine (Harry Edison)
- Sometimes I’m Happy (Stuff Smith)
- Caravan (Juan Tizol)
- It’s Only A Paper Moon (Harry Edison)
Kant 2:
- You’re Looking At Me (Willy Smith)
- The Lonely One (Juan Tizol)
- Don’t Let It Go To Your Head (Willy Smith)
- I Know That You (Stuff Smith)
- Know/ Blame It On My Youth (Juan Tizol)
Kant 3:
- When I Grow To Old To Dream (Stuff Smith)
- Route 66 (Harry Edison)
- I Was A Little Too Lonely (Willy Smith)
- You Can Depend On Me (Harry Edison)
Kant 4:
- What Is There To Say (Juan Tizol)
- Two Loves Have (Stuff Smith)
- Candy (Harry Edison)
- You’re Looking At Me (Willy Smith)
Slot
Als u Nat “King”Cole verder niet zo goed kent adviseert Puresound u om u eens te laten verassen. Niet alleen een fantastische zanger en band, maar ook een mono opname die meer dan de moeite waard is en bovendien door Pure Pleasure prima op vinyl gezet.
