De consument is op dit moment erg voorzichtig met de aankoop van nieuwe spullen. Dit heeft gevolgen voor de middenstand. Meer dan de helft van de bedrijven zit volgens het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) in de rode cijfers. Bij de audiobranche loopt het misschien nog wel slechter.
Veel bedrijven berusten daarin en wachten maar tot de crisis voorbij is. Een enkeling roeit dwars tegen de stroom in en probeert zijn bedrijf en producten zodanig te promoten dat als de crisis voorbij is, hij als eerste van het verbeterde economische tij zal profiteren. Marco de Wilde van Music2 audio import is het typisch voorbeeld van die enkeling. Met onvermoeibare energie is hij aanwezig op de grote landelijke, maar ook op lokale dealershows. Zijn dealers kunnen altijd rekenen op zijn voortdurende support.
Sinds 1999 ligt de focus van Music2 op de import en distributie van analoge weergave met buizenversterking. Het portfolio bestaat inmiddels uit een aantal merken, die niet alleen klankmatig uitblinken, maar ook de reputatie hebben degelijk gebouwd te zijn. Typische voorbeelden daarvan zijn de Octave buizenversterkers, Blumenhofer hoornluidsprekers en Reed armen. Dat zijn zeker merken in de duurdere prijsklasse, maar toch met de ambitie ook leuke producten voor klanten met een kleinere beurs te leveren. Het is eigenlijk net als met een toprestaurant want daar zal de aantrekkelijk geprijsde huiswijn prima te drinken zijn.
Onderwerpen review
Ik had Marco de Wilde gevraagd om eens een Zyx element uit te mogen proberen en te reviewen. Typisch Marco kreeg ik uiteindelijk niet alleen een Zyx Fuiji R – 100 FX element, maar ook een Einstein phonotrap en een Camino phonokabel. Eigenlijk houd ik niet zo van meerdere componenten tegelijk in huis te hebben want wat hoor je dan uiteindelijk: het element, de phono versterking of de kabel. Gelukkig waarschuwde Marco me ervoor dat de Einstein phonotrap lang aan de stroom moest staan om optimaal te kunnen presteren. Ik heb dus eerst een dag of tien met het Zyx element op mijn eigen Whest phonotrap gespeeld voordat ik overging op de Einstein phonotrap. Beide producten worden daarom in twee afzonderlijke artikelen voor u besproken.
Zyx: een vooraanstaand Japanse elementenbouwer
De firma is opgericht door Hisayoshi Nakatsuka. Hij is het typische voorbeeld van de Japanse perfectionist die over de jaren heen zijn producten tot in de kleinste details verfijnt. Nadat hij onder meer bij Kenwood en Ortofon had gewerkt, voelde hij zich in 1986 sterk genoeg om zijn eigen producten te gaan ontwikkelen. Het zijn allemaal MC elementen. Dit betekent dat er een spoel in een magneetje beweegt die de elektrische spanningen, veroorzaakt door aftasting van plaatgroef door de naald, versterkt.
Als u op de site van Zyx kijkt (www.zyx-audio.com), ziet u dat dit uiteindelijk heeft geleid tot 5 productlijnen met in totaal 13 elementen. In de praktijk zijn dat er nog veel meer, want de meeste typen zijn nog in diverse uitvoeringen te verkrijgen zoals in mono, met verschillende uitgangsspanningen en met verschillende bedradingen (koper, zilver en goud). Het lijkt even een wirwar, totdat je het systeem doorkrijgt: de typeaanduiding X staat bijvoorbeeld voor koper en S voor zilver, H staat dan weer dan weer voor een hoge uitgangsspanning.
Niet alle typen Zyx elementen zijn in Nederland op voorraad, zoals uit de site van Music2 blijkt (http://www.music2.nl/Prijslijst%20Zyx%20Cartridges.pdf). Noodgedwongen is er een soort van voorselectie voor u gemaakt. In overleg is echter veel, zoal niet alles mogelijk.
R-100 FX Fuiji
De R-100 FX Fuiji zit in de zogenaamde R-100 lijn. Het element heeft koperen bedrading en de hogere uitgangsspanning van 0,48 mV. Dat is twee maal zoveel als het exemplaar met de lagere uitgangsspanning en iets meer dan bijvoorbeeld mijn Benz Ruby met 0,35 mV. Persoonlijk vond ik deze ietwat hogere uitgangsspanning wel prettig, want het element zal met het overgrote deel van de phonotrappen goed en ruisvrij kunnen functioneren. Met een element met lagere uitgangsspanning ligt dat iets lastiger en zal een passende phonotrap zeker te vinden zijn, maar dan wel voor een stevige prijs.
Het element is taps toelopend en met een kastje er omheen van doorzichtig plastic. In die zin wijkt het wel af van die rechthoekige kastjes van hout of aluminium of de kastloze systemen die de laatste 10 jaar populair zijn. Aan de andere kant is het wel slim bedacht. Vanwege de wrijving trekt een element altijd stof aan en met een gesloten systeem beperk je dat. Daarbij zorgt het omhulsel voor een elektrische afscherming. De taps toelopende vorm zorgt daarbij voor een stevige constructie en heeft als voordeel dat het opzoeken van een nummer op de plaat wel erg gemakkelijk is (makkelijk te “richten”). Los daarvan heeft deze vorm wel “seks appeal”. Laten we eerlijk zijn: zolang de bezoekers er met de vingers afblijven, zijn bewonderende blikken altijd welkom.
Voor de rest wordt het element gekenmerkt door andere features zoals een symmetrische opbouw (real generator) en een micro-ridge naald van 0,1 millimeter. Opvallend is ook het lage gewicht van het element ( van vier gram). Met plaatjes van zilver en tin is dit eenvoudig te corrigeren als uw arm dat niet aankan. Voor mijn Graham arm vormde dit geen enkel probleem.
Luisterervaringen
De laatste jaren heb ik met een Denon 304, een Denon 160, een Benz Glider, een Benz Wood en een Benz Ruby 3 gespeeld. Allemaal elementen van naam en faam. Wat bij de Zyx Fuiji echter onmiddellijk opviel, is de geringe plaatruis bij oudere platen. Nu nemen veel audiofielen die plaatruis voor lief als er detail en klanknuances tegenover staan. Bij de Fuiji sloot het een het ander niet uit: (zeer) geringe plaatruis en toch een overvloed aan detail en klanknuance. Nu is het creëren van detail niet zo erg moeilijk, zoals u weet wanneer u over een versterker met een “treble” knop beschikt/heeft beschikt. Het bijzondere van dit Zyx element was juist dat het detail te horen was in een typische warme en natuurlijke analoge omgeving en dat zonder plaatruis.
Ik heb het element nu ruim drie weken beluisterd en het viel me op dat ik steeds meer teruggreep op het oudere deel van mijn collectie. Zeker klassieke platen, met stille passages waar plaatruis zo storend kan zijn, klonken veel en veel beter dan in het verleden. Stukken die ik me herinner zijn de Sonata for Cello van Frank Bridge met Benjamin Britten op piano: dit klonk adembenemend (Decca SXL 6426). Ook het string Quartet no 3 en 4 van Bela Bartok, gespeeld door het Juliard String Quartet, klonk werkelijk prachtig. Het is een LP uit 1963 (CBS Classics 61119) die op zich in een goede staat is. Maar zo stil als nu heb ik hem werkelijk nog nooit gehoord.
De LP Clap hands here comes Charlie van Ella Fitzgerald (de heruitgave is te vinden op Speakers Corner V/V6-4053 en de recensie ervan is hier te vinden op puresound)) en het nummer Song to the stars van de LP Spiritchaser van Dead Can Dance draai ik eigenlijk altijd als ik nieuwe producten uitprobeer. Bij deze nummers kwamen de andere sterke eigenschappen van dit element naar voren, namelijk een breed en krachtig beeld waar de stemmen goed geproportioneerd blijven en dus niet kunstmatig worden uitvergroot. Bij lang luisteren valt daarnaast op dat het element in het hoog wat oploopt.
Ik heb wel eens gezegd dat veel MC elementen wel erg fijnzinnig zijn, maar dat ik toch vaak de kracht/de body van een MM mis. De Zyx heeft zeker body wat ik wel prettig vond.
Conclusie
Zyx is in Nederland niet zo bekend als elementenbouwer. Hun export richt zich vooral op de export naar de VS. Onterecht, want ik vind het een meer dan prima element en zeker voor zijn 1800 euro. Dit was niet alleen mijn eigen conclusie, maar ook die van collega en vriend Roger Poulissen en mijn trouwe luistervriend Paul die altijd weer graag op bezoek komt als ik iets ter recensie heb.
Nadat de Einstein phonotrap een dag of 10 onder stroom had gestaan heb ik nog heel wat meer uren geluisterd met en zonder de Cammino phonokabel. Het verbaast me toch elke keer weer hoeveel beter vinyl weer kan. Ik ben niet zo sterk in het gebruik van superlatieven en doe dat ook hier maar niet, maar ik heb naar een vorstelijke combinatie geluisterd. Wil het echt beter dan geldt toch de wet van de afnemende meeropbrengsten en zal er fors meer geïnvesteerd moeten worden.
Wordt vervolgd met een review van de Einstein phonotrap en de Cammino phonokabel.
Charles referentieset:
Platenspeler: Oracle Delphi V, Graham 2.2, Benz Ruby 3L
Phono voorversterker: Whest PS 20.0
Versterker: Conrad Johnson Premier 17LS (voor) en Premier 11a (eind)
Luidsprekers: Monitor Audio 20 SE
Bekabeling: Kimber PBJ interlinks, van de Hul MC 501 phono bekabeling
